Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        Ze świata, a skądże by, gospodarzu? - odpowiadał wolno rozlazłym,
 2     1, 2 |        tabakierkę.~- Zażyjcie, gospodarzu.~Maciej zażył rzetelnie
 3     1, 3 |     bijta! Loboga! Zabije mię! Gospodarzu!... O Jezu ratujta...~Aż
 4     1, 5 |     swoje słowo.~- Bóg zapłać, gospodarzu... Ostać, tobym się ostał,
 5     1, 5 |     paltem. - Siadajcie, panie gospodarzu! - zrzucił ze stołka obłocone
 6     1, 11|       skoczył teraz naprzód.~- Gospodarzu, a to muzyka z drużbami
 7     2, 20|      się pleść po swojemu przy gospodarzu, że słowa nie było z kim
 8     3, 36|    muchy i Łapa, warujący przy gospodarzu, ziewnął niekiedy i szedł
 9     3, 36|        powracał na służbę przy gospodarzu.~A Boryna, zapatrzony przed
10     3, 36|      trwożny, jękliwy głos: ~- Gospodarzu! Gospodarzu!~Zielone pióra
11     3, 36|   jękliwy głos: ~- Gospodarzu! Gospodarzu!~Zielone pióra jęczmion
12     3, 36|        jego nóg utrudzonych.~- Gospodarzu! - zdały się skamleć żyta
13     3, 36|     jękliwie, nieprzerwanie:~- Gospodarzu! Gospodarzu!~Dosłyszał wreszcie,
14     3, 36|   nieprzerwanie:~- Gospodarzu! Gospodarzu!~Dosłyszał wreszcie, że
15     4, 41|     drugim! Przepijcie do nas, gospodarzu!~Napił się z nimi. Przypięli
16     4, 42|   dymów.~- Podjadłbyś se tera, gospodarzu, co? - przyciągnął pasa -
17     4, 45| urągliwie.~- Po służbie, panie gospodarzu, a może nam w jedną stronę,
18     4, 45|        jeszcze zobaczym, panie gospodarzu, i pogadamy.~- A niech cie
19     4, 45|   błagalnie:~- Pomóżcie, panie gospodarzu, dobrze zapłacę, już nie