Tom, Rozdzial

 1     2, 22|   Panienka święta spojrzała nań gniewnie i rzekła:~Wieki tak całe
 2     3, 28|      pamięci! - zestrofowała ją gniewnie.~- A cóż to? płakaniem biedy
 3     3, 28|      izbę. Jambroż zakręcił się gniewnie, ale zdzierżał w sobie ostrą
 4     3, 30|       pieski cosik rozszczekane gniewnie przyciszał do budy zapędzając.~
 5     3, 33|    próchna nie poredzę - rzucił gniewnie naciągając spencerek.~Nadeszła
 6     3, 35|         to trzymam! - krzyknęła gniewnie.~Mateusz stanął niepewny
 7     4, 37| człowiek jak i wy! - zakrzyczał gniewnie. - Głupia! dziedzic nie
 8     4, 39|     nikt nie wydrze! - mruknęła gniewnie Magda, siedząca cały czas
 9     4, 39|       oczy poniesą - zakrzyczał gniewnie i poleciał.~- Dobrze go
10     4, 41|        twoich nowinek - warknął gniewnie, że odszczeknęła gniewnie
11     4, 41|       gniewnie, że odszczeknęła gniewnie i poleciała w las na jagody.~
12     4, 41|         spiesznie, gderząc niby gniewnie na konie. ~- A gdzieżeś
13     4, 44|     stary wystąpił i jął prawie gniewnie:~- Świętą prawdę powiedział,
14     4, 44|        Niech poczeka!~Mamrotali gniewnie, zbierając się ociężale
15     4, 45|       Psie nasienie! - mamrotał gniewnie. - Jaśnie pany, psiekrwie!
16     4, 46|        po chałupach! - warknęła gniewnie.~- A już niech Bóg broni,
17     4, 47|     łaskę nie będzie - odrzucił gniewnie i nie słuchając więcej poleciał
18     4, 48|       domu!~Wzięła go za rękę i gniewnie pociągnęła za sobą, dał
19     4, 49|     jedna Jagustynka ozwała się gniewnie:~- Klituś bajduś, módl się