Tom, Rozdzial

 1     3, 30|     ano stanęło przypołudnie, galancie przygrzane i tak cichuśkie,
 2     3, 34|       dobre, z czubów już się galancie kurzyło, że wrzaski, muzyka;
 3     3, 35|     już odleciała: ulżyło jej galańcie, miała się już na kim odbijać
 4     4, 37|      śniadania jął przypiekać galancie; jaże wszystkie sady i pola
 5     4, 38|     jeno, a jak się to wybrał galancie.~- Matka się też puszy kiej
 6     4, 38|      nieszpór. Słońce się już galancie kłoniło ku zachodowi, upał
 7     4, 38|     esencją.~Cieszyli się tak galancie, co już niejeden jeno oczy
 8     4, 38|       tę dziesiątkę, kiej tak galancie wyciągasz nutę.~Chłopak
 9     4, 40|    kopiasto obsypując grzędy, galancie wyrosłe, ale i sielnie zachwaszczone,
10     4, 40|  Słońce już się było wyniesło galancie i mgły opadły do znaku,
11     4, 40| pokrzykiwał wesoło - kiełbasa galancie czujna. Po tym to człowiek
12     4, 41|     kąpieli.~Przechłodził się galancie i jął deliberować nad sobą.~-
13     4, 41|  Nakrył go głęboki cień drzew galancie rozrośniętych.~Księżycowy
14     4, 42|     się puszył i podpiwszy se galancie, darł się między najpierwsze
15     4, 42|       wywieść z karczmy i już galancie przetrzeźwiony siedział
16     4, 43|       krosty się już podgoiły galancie i przyschły, nie ostawiając
17     4, 45|      pieca.~Antek wytchnąwszy galancie ruszył raźno ku lasom niedalekim,
18     4, 47|          Co inom go widziała, galancie koło niego i okrutnie stęskniony
19     4, 47|   wielce szczęśliwa:~- Będzie galancie, na sielną gospodynię patrzę.~