Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      sadzie omroczonym jeszcze na dole, po jabłonkach, obwieszonych
 2     1, 4 |          wyżalić się przed kim na dolę swoją. A to człowiek żyje
 3     2, 14| zapatrzyła się przed się, w swoją dolę nieszczęsną, w gorzką bezmoc
 4     2, 15|      ciepnąć wszystko zdać się na dolę .Zła będzie czy dobra -
 5     2, 21|         wygrać, na zimno musi kuć dolę a w cierpliwości hartować.~
 6     2, 24|         głowę pod jarzmem i niósł dolę, jak Pan Bóg przykazał,
 7     2, 24|      pomstowała, nie wyrzekała na dolę, nie, jakby te rzeczy umarły
 8     3, 26|        poczynając wiarę na lepszą dolę, na obfitsze zbiory i na
 9     3, 26|          na dłoni, leżały nieco w dole nad ogromnym stawem modrzącym
10     3, 26|          władne, nie wyrzekała na dolę, bo wiedząca była dobrze,
11     3, 29|     wszystkiej? mógł to przeprzeć dolę i przekarmić głodne, uzdrowić
12     3, 30|      przewlókł!~- A zboża pełno w dole.~- Jezu, a może tam jeszcze
13     3, 32|           szczęścia, wszystko, co dolę swoją poczynało i co martwe
14     3, 33|         wyrzekając a żaląc się na dolę, imał się po ździebku pracy
15     4, 37|      biadania też się skarżyły na dolę nieubłaganą i na tę wieczną
16     4, 40|        makiem i wodził kajś ponad dole i stronami zachwyceń prowadził,
17     4, 45|           człowieczą, nieubłaganą dolę, to i nie dziwota, że przejął
18     4, 45|       brzeg ją wyniesą ni na jaką dolę.~I czy się późną nocą kładła
19     4, 45|          wichrom, bo już na każdą dolę zarówno tęsknie czekający.~