Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       Dreszcz nim wstrząsnął, bo i chłód wilgotny szedł od stawów,
 2     2, 13|           leżała głęboka cichość i chłód surowy wionął.~W izbie też
 3     2, 13|   skrzypiały płozy sań na śniegu i chłód wiał po karczmie, Antek
 4     2, 14|             gdy skończyła, w izbie chłód się podnosił przejmujący,
 5     2, 14| wzdychający tuliła się do ścian, a chłód wypełzał z kątów, za nogi
 6     2, 16|   połyskiwały zamarzłe strumienie.~Chłód przejmujący i od tych mroźnych
 7     2, 24|          owionął Hankę przejmujący chłód i głębokie, modlitewne milczenie,
 8     3, 30|          kajś niekaj pokazywały, a chłód wieczorny zaciągał z pól.~
 9     3, 30|        zachód rzucał przez drzewa.~Chłód mroków ją owionął, a ciche,
10     3, 32|         się prężąco, z lubością...~Chłód ją nagle przejął. Dopiero
11     3, 32|             wytarło się na dobre i chłód zawiewa.~- Rano lało, a
12     3, 35|     ciężkie trawy i z pól zawiewał chłód pachnący zbożami.~W chałupie
13     4, 38|          jeszcze ta niekiej od łąk chłód luby powiał i zakolebał
14     4, 38|           i nieme okno. Przejął ją chłód i jakby operlił srebrną
15     4, 40|         zawiewał rzeźwy, krzepiący chłód.~Niskie, sinawe opary obtulały
16     4, 40|          kłębkiem zwiniętej tęczy.~Chłód zawiewał z omroczonych,
17     4, 42|       rozmamlane piersi, bo go był chłód ździebko przejmował, i wsparłszy
18     4, 45|      Ruszył ostro ku Lipcom, błogi chłód go ogarnął, rozłożyste drzewa
19     4, 45|       bladych. ~Antka tak rozebrał chłód i głęboki spokój lasu, że