Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |            i wziął się z Jambrożym całować i z gospodarzami, którzy
 2     1, 7 |           siebie i jął zapamiętale całować...~Zatrzepotała się kiej
 3     1, 8 |            do nich rzucił witać, a całować, a obłapiać z gorącością,
 4     1, 8 |            chcieli Jambroża w rękę całować, aż w końcu Dominikowa odciągnęła
 5     1, 8 |    wszystkich ułapić ją za szyję i całować, choć go i ciągotki sielne
 6     2, 16|           i nuż ją brać w ramiona, całować, a tacy byli dobrzy, że
 7     2, 16| podziękować... - I znowu chciał ją całować, wyrwała mu się ze złością
 8     2, 19|       śmiać, i krzykać, i tulić, i całować, i lecieć gdzieś we świat
 9     2, 24|      rozradowaniem, że gotowa była całować tę ziemię świętą, a ledwo
10     2, 25|           do siebie mocno i zaczął całować po twarzy.~- Gorzałka jedzie
11     3, 29|           kobiet, cisnących się je całować, odchodził z wolna.~Widzieli,
12     3, 32|        klękać chciało przed nimi a całować ziemię, co je na świat wydała.~
13     3, 35|         też ryknął i dalejże matkę całować po ręku; obłapiać za nogi
14     4, 40|   przepomniałam! - jęła go witać i całować po rękach, on zaś rzekł
15     4, 40|           rzuciły się go ściskać i całować.~- Ani mi się kiej śniły
16     4, 40|         dojrzał Witek i przyleciał całować w rękę na powitanie.~- Niezgorzej,
17     4, 41|           Nastusia jaże go chciała całować po rękach za tyla dobrości.~-
18     4, 43|         krzyczeć, i kajś lecieć, i całować te drzewa, i tulić się do
19     4, 45|            sama wzięła go ściskać, całować a wodzić po nim rozkochanymi