Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          się zaraz, a baby, że to blisko było do chwycenia się za
 2     1, 10|          przechylała się do niego blisko, że czuł ją całą przy sobie,
 3     2, 13|           modrzały przed nim, tak blisko były, tak blisko, że je
 4     2, 13|         nim, tak blisko były, tak blisko, że je powiekami prawie
 5     2, 14|        Siedli se rzędem na ławie, blisko komina, i pogadywali wolno,
 6     2, 14|           z rękami pod głową, tak blisko przy niej, a tak daleko
 7     2, 16|           szeptał namiętnie i tak blisko, tak blisko, aż ją twarz
 8     2, 16|       namiętnie i tak blisko, tak blisko, aż ją twarz paliła od jego
 9     2, 20|     większa rosła.~Wlekło się tak blisko całą niedzielę, że już w
10     2, 21|           lasu i porozchodzili, a blisko, by móc się skrzyknąć łacno
11     2, 23|      gdzieś w ciemnościach, a tak blisko, że słychać było idące całe
12     2, 23|          zamiękł.~Zające gdziesik blisko jakby za kamionką, pod którą
13     3, 26|     pomyślunki: wieś była już tak blisko, że poczuła zapach dymów
14     3, 27|  zaklekotał gdziesik i przeleciał blisko, że ino jego cień wielgachny
15     3, 29|          się cni, Mateusz zaś był blisko, na podorędziu, i chłop
16     4, 43|     pierwszy piorun trzasnął kajś blisko, jaże ludzie powybiegali
17     4, 45|        kancelaria była jeszcze za blisko, więc ruszył z nimi trzymając
18     4, 45| przysunąwszy se pieniek przysiadł blisko, ledwie rozpoznając jej
19     4, 46|         się ździebko, bliżej, tak blisko, że jeno sięgnąć ręką i