Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       słowa matki dojęły ją do żywego... przecknęła, schowała
 2     1, 12|    ziąb wilgotny przejmował do żywego.~Dopiero kiej nawrócili
 3     2, 24|         pomyślał, jakby mu kto żywego ognia nasypał w serce, że
 4     2, 25|      przy tym był przykry i do żywego przejmujący, to i mało kiedy
 5     2, 25|        kolanami, ozdzierali do żywego mięsa. a przeprzeć się jeszcze
 6     3, 27|       przy ojcowym wozie Antka żywego: jako trup był siny, okrwawiony,
 7     3, 27|  kobietą: to ją przypiekało do żywego budząc złość i chęć robienia
 8     3, 30|     Cisnął jej pod nogi na pół żywego ptaka, całkiem oskubanego
 9     3, 30|     sam! Jędrek mi jeno koguta żywego przyniósł... a sam, Józia...~-
10     3, 31|     odciął z miejsca stary, do żywego dotknięty.~Aż pisarz ryknął,
11     4, 37|      jemu Jagusia zapiekała do żywego mięsa, dzieci też nie żałowały.~-
12     4, 37|         co Antek nie zdążył do żywego.~- Nie dzieciuch, to płakał
13     4, 38|        bym takich obłupiał, do żywego mięsa - pogadywał, sielnie
14     4, 39|    kiej wrótnię i zjątrzona do żywego jej ślepiami, pomstowała
15     4, 41|           groziła dotknięta do żywego i już rozeźlona tak zwijała
16     4, 42| przychwyci barana i dorwie się żywego mięsa. ~I obszedłszy całe
17     4, 42|        rzeczy, jakby do czegoś żywego.~Jął się był właśnie wyważania
18     4, 45|     zadra i tak dolegała mu do żywego.~- A ode mnie to uciekaj