Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          kożuchy, czerwone pasiaste wełniaki, białe sukmany, to całe
 2     1, 2 |           Nie turbuj się, umie pono wełniaki i płótno tkać, zasadzę ją
 3     1, 4 |             na oczy nie pokaże... A wełniaki takie, a chusty, a czepki,
 4     1, 4 |              przyodziane w czerwone wełniaki i chusty, że widziały się
 5     1, 6 |          majaczyły we mgle czerwone wełniaki kobiet i kupy wyciętych
 6     1, 10|               dzieci tyla... a to i wełniaki ludziom tka... i przędzie,
 7     2, 13|          zaczerwieniły się Jagusine wełniaki, to dzwonki mocniej zajęczały,
 8     2, 16|          raz po raz czerwieniły się wełniaki kobiet, przebiegających
 9     2, 18|           coraz bliżej czerwieniały wełniaki kobiet i widni byli pojedynczo.~-
10     2, 19|           poszła jeść, jeno zaczęła wełniaki ze skrzyni dobywać, przymierzać
11     2, 19|             kiej te skrzydła białe, wełniaki, wstążki, zapaski, rozpalone
12     3, 27|             Jagna z łóżka wylazła i wełniaki na się wdziała, drzwi skrzypnęły
13     3, 30| świątecznych, że ino grały w oczach wełniaki i gorsety, a i Witek, choć
14     3, 31|         ozimin, wszędy czerwieniały wełniaki, orały pługi, wlekły się
15     3, 33|          poniektóre to i świąteczne wełniaki lub zbędne płótna dźwigały
16     3, 36|           pasiaste portki, czerwone wełniaki niby makowe kwiaty płonęły
17     4, 38|           barwiste chusty, kapoty i wełniaki, że cały smętarz widział
18     4, 49|       bielały koszule, czerwieniały wełniaki, gmerali się niestrudzenie