Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         wy na ten przykład, a do urzędu ambitu nie macie...~- Utrafiliście,
 2     1, 3 |       nogi i bele ciaracha, co z urzędu - też... Wielgi mi honor!
 3     1, 5 |          Wróci do dom czy też do urzędu pójdzie?~- Moiściewy, a
 4     1, 5 |    spytał o Jasia...~- I cóż, do urzędu pójdzie?...~- Co? Mój Jaś
 5     1, 5 |     pójdzie?...~- Co? Mój Jaś do urzędu, na pisarka? Nie po tom
 6     1, 8 |    gospodarze, a Maciej, chociaż urzędu nijakiego nie sprawował,
 7     2, 17|         poskąpił:~- I choć przez urzędu, a gromadzie przewodzicie....~-
 8     2, 18|         uwidziało, że to jakiś z urzędu.~- Ojciec w domu?~- Mój
 9     2, 18|        jeden, czego chce, może z urzędu, po jakim spisie, bo cięgiem
10     2, 24| podpalacza, skuć w, kajdany i do urzędu powieść, a insi, gorętsi,
11     3, 26|         ta wie kiedy! Jeździł do urzędu ksiądz, jeździł i wójt i
12     3, 29|    wybrały, to i one mogą z tego urzędu zesadzić... - wrzeszczała
13     3, 30|         bo to sprawa komisarza i urzędu, a kiejby nawet mógł, też
14     3, 31|          cosik się ta przeciek z urzędu wie...~- A najgorsze, co
15     3, 34|      znowu Sikora.~- Zwalić go z urzędu, to jedyna rada, zaraz mu
16     3, 35|         przed bele łachmytkiem z urzędu.~Wrzeszczał, że stropili
17     4, 37|        już niczego, ni wieku, ni urzędu, ni nawet księdza...~Zły
18     4, 40|      obiecował go na dzisia.~- Z urzędu wie, to musi być, co i prawda.