Tom, Rozdzial

 1     1, 2 | przyogarnąć, ale takie ociążenie poczuł w sobie, takie ciągotki
 2     1, 3 |  skończyła się na niczym.~Boryna poczuł niezmierną ulgę, bo chociaż
 3     1, 4 |    leciały mu z oczów, a w sercu poczuł taką gorącość, jakby mu
 4     1, 4 |     kiedy .słońce bije w wodę. I poczuł się jakoby w niebie w tych
 5     1, 5 |     jakoby samym gospodarzem się poczuł.~- Cztery papierki i jeszcze
 6     2, 14|     nawet, nie odpowiedział, nie poczuł jej uścisku, nie wiedział
 7     2, 16|    ciągnęły na bagniska, a nawet poczuł z wiatrem sady wiśniowe,
 8     2, 19|        jedno dzisiaj, skoro jeno poczuł ją przy sobie, skoro przycisnął
 9     2, 20|       Jagusinej niewinności, ale poczuł, że w tej synowskiej nienawiści
10     2, 20|    dobrze i w tej właśnie chwili poczuł sam w trzewiach taką samą
11     2, 24|         zwaliła mu się na serce, poczuł się tak samotnym, zbiedzonym
12     3, 28|       się po odzieniu, taką chęć poczuł za gardziel ją chycić, powlec
13     3, 28|        bojała; już pono niejeden poczuł na sobie moc jej złych ślepiów,
14     3, 32|        nie szczędzili. Ale skoro poczuł, że mu na beczkę włażą i
15     4, 40|        prowadził, że już w końcu poczuł się niby w czas Podniesienia,
16     4, 40|        Na ziemi się bowiem znowu poczuł, na ojcowej i praojcowej
17     4, 42|     dufny w siebie.~I mocnym się poczuł, i gotowym już na wszystko,
18     4, 45|          rozważań i turbacji, że poczuł, jako i jemu jest źle, a