Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       w końcu wskroś ciemni i mgieł, co się były zwlekały z
 2     1, 6 |    Jagna! - ozwał się znowu z mgieł głos Józi - wiecie, a to
 3     1, 9 |     drogami, majaczyli wskroś mgieł po ścieżkach i dróżkach.~
 4     1, 12|  przyzduszony mrokiem, wskroś mgieł coraz gęstszych, w ciszy
 5     2, 13|     zamętne, a pełne strzępów mgieł i brzasków gwiazd pomarłych
 6     2, 16|    dniach miętkich i wilgnych mgieł, to obwalił drzewa sadzią
 7     2, 16|      oddechów, niby w kłębach mgieł, ale świat się cały rozsłonecznił
 8     2, 23|  świat cały zdał się utkany z mgieł, drgającej wszędy ciemności
 9     3, 26|   leniwie z legowisk mroków i mgieł jako ten parob, któren legł
10     3, 26|     przędze wlekły się wskroś mgieł rzednących i świtów.~Dzień
11     3, 28|       skłaczonych, szklistych mgieł uczynione, i naglądały w
12     3, 30|    ogromne i płomienne wskroś mgieł przyziemnych; wskroś sadów
13     3, 31|        a spod sinych rzadkich mgieł jęły się wytaczać szeregi
14     3, 31|  błyskających krętowinami, od mgieł i od nieba, wynoszącego
15     3, 33|        kaj w sinych oprzędach mgieł, leżały nieprzeliczone stada
16     3, 36|    łąki w płowych przesłonach mgieł i światła.~Drugie kury już
17     4, 38| leżały ciepłe kożuchy białych mgieł i czajki śmigały nad nią
18     4, 40|       siwe jeszczek od rosy i mgieł opadających. Torfiaste ziemie