Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        już z pól do domów.~Głosy ludzkie, rżenia, porykiwania, turkoty
 2     1, 5 |       stron dopływały nowe rzeki ludzkie i cieśniły się, kolebały,
 3     2, 13|        czyjej postawy, ino głosy ludzkie latały w tej bieli kiej
 4     2, 16|         to ano są urządzenia nie ludzkie, nie, bo co my, chudziaki,
 5     2, 20|      śliwy rwie, a ino ich dwie! Ludzkie gadanie jest jak ten ogień,
 6     2, 21|         opuści, a na politowanie ludzkie ni pośmiewisko się nie da! .~
 7     2, 21|           brzęk orczyków i głosy ludzkie, ale tak rozpadłe, że choć
 8     2, 24|          Bóg wie, ale tego żadne ludzkie słowo nie wypomni.~Juści,
 9     2, 24| podniesioną głową odpowiadała na ludzkie pozdrowienia i szła wśród
10     3, 26|        leciały rozgłośne wołania ludzkie, a wraz i wiater tchnął
11     3, 27|   chyciła przed nami, już by ich ludzkie oko nie zobaczyło... Moglibyście
12     3, 31| świergotało po sadach, zaś głosy ludzkie cichły, ciężko się ważąc
13     3, 31|    zabełtały wody, podniesły się ludzkie głosy i wiater otrząsając
14     3, 32|         bękart czy nie - zarówno ludzkie nasienie, prawo ma na świecie
15     3, 32|    przejmujące bicia młotów, zaś ludzkie głosy i cały ten rwetes
16     3, 32|       mrówek wśród zbóż, a głosy ludzkie tyle ważyły nad polami,
17     3, 32|       rozgłośnie.~Bo nawet głosy ludzkie pogasły i cała procesja
18     3, 33|       grzech najcięższy i obmowy ludzkie niźli przesiadywanie w tej