Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        wieże i dachy kościoła gorzały płomieniami.~A niektórzy
 2     1, 3 | nieruchomo, ino jej bure oczy gorzały.~- Wykopaliście ta już,
 3     1, 10|       jak ten papier, oczy mu gorzały zaciętością i zęby szczękały
 4     2, 14|       i kwiki świń; w plebani gorzały wszystkie okna i jakieś
 5     2, 19|      Płoszka. - Zbierają się, gorzały się napiją, wysapią, nawyrzekają
 6     2, 20|      turbacji, że mu ino oczy gorzały kiej w chorobie. Że zaś
 7     2, 22|      zaczarowane światy, oczy gorzały, łzy ciekły z nieopowiedzianej
 8     2, 24|    drzewa wyrzezał, jeno oczy gorzały bystro a sucho i usta zacinały
 9     2, 25|    się płomieniami od słońca, gorzały światłością wody wszelkie,
10     3, 29|    zapinając stanik; oczy jej gorzały i ręce się trzęsły.~Nagadała,
11     3, 30|       bo chociaż na ołtarzach gorzały światła, gęsty mrok zalegał
12     3, 30|     Tylko jeszcze u młynarzów gorzały okna i zabawiali się do
13     3, 31|  gasły, jeno wody kajś niekaj gorzały czerwono, mgły się zwijały
14     3, 32|     szepty gorące, i już oczy gorzały radością, już się ręce wyciągały,
15     3, 32|     kaj gęsto kwitnące drzewa gorzały w zachodzie, te długie zagony,
16     3, 34|       się rozpaliła w słońcu; gorzały kałuże po drogach, błyszczały
17     4, 38|       Jankiel i sielną flachę gorzały postawił na stole.~- Sza,
18     4, 41|  osinowa deska; jedne oczy mu gorzały, zaś w wychudzonej twarzy