Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          cienie mocne i chłodne.~Cisza była na polach opustoszałych
 2     1, 1 |       zgrzytnął o kamienie... to cisza znowu obejmowała ziemię
 3     1, 3 | czerniały lasy.~Boryna, że go ta cisza mroczyła sennością, to poglądał
 4     1, 6 |       mogła, i poleciała do dom.~Cisza znowu objęła izbę.~Czasami
 5     1, 9 |        ziemią...~Bolesna, głucha cisza przygnietła świat.~A w Lipcach
 6     1, 9 |     zeschłych badyli dziewanny i cisza, zapomnienie, śmierć. . .~
 7     1, 10|         mocniej ze sadów nagich, cisza i noc ogarniała wieś całą,
 8     1, 11|        ostatnim.~Ogłuchła, niema cisza obtulała rozzłoconą ziemię. ~
 9     2, 13|        Świat z nagła poczerniał, cisza się uczyniła głucha, przygasły
10     2, 16| przenikał na wskróś zlodowaciałą ciszą.~Żaden krzyk nie rozdarł
11     2, 17|      skończyły i umilkły organy, cisza ją zbudziła z tego sennego
12     2, 18|       nieprzeniknionymi mrokami, cisza gnietła świat, tyla co te
13     2, 21|      mogli przeciskać do środka, cisza ich otoczyła grobowa, żaden
14     2, 23|       wiatr przemknął bez śladu, cisza wionęła jeszcze głębsza
15     2, 24|   senność go ogarniała i głęboka cisza, że zapadał i jakby leciał
16     2, 24|         mógł przyparty do kraty; cisza ogarnęła kościół, że każde
17     3, 31|     patrząc na drogi. Świąteczna cisza padła na wieś. Dzień przyszedł
18     4, 37|         zwaliła się niezgłębiona cisza nocy, wnet jął ich morzyć