Tom, Rozdzial

 1     1, 10|        się Boryna pytał, ino że chory, a tak jęczał, tak stękał,
 2     1, 11|     kowalów, a Kuba leżał wciąż chory.~- Chodźcie prędzej, bo
 3     1, 12|     podstawił do picia.~- Takim chory, że ledwie zipię... co to
 4     1, 12|        Widzi mi się, żeś ty już chory na śmierć, na czystą śmierć...~-
 5     2, 13|       tę chabaninę! Wy, Antoni, chory jesteście czy co?~- Ty mi
 6     2, 17|    Caban.~- A jak kto na śmierć chory, na nic mu i dochtory!-
 7     3, 26|  dochtory, gdzie chto na śmierć chory!~Zmilkły wyczerpane wspominkami.
 8     3, 28| Cichocie, przywrzyjcie pysk, bo chory tu ano leży, a jego to wszyćko...~-
 9     3, 28|      prosto na ojcowską stronę; chory leżał jak zwyczajnie wznak.
10     3, 33|        me ino zaczepi!~- Maciej chory, to kto mu inszy poredzi?
11     3, 33|       wstrząsając nim zdziebko.~Chory drgnął, oczy mu się zatrzęsły,
12     3, 33|      kryjomo i mlekiem go poił. Chory bowiem przejmował go dziwnie
13     3, 33|     potrza.~Kozioł leżał ciężko chory i księdza z Panem Jezusem
14     3, 34|     pola zielone i rozkołysane.~Chory naraz zwrócił się do niego.~-
15     3, 34|      maluśkie!~- A cóż to, wójt chory, że leży kiej baran? - pytał
16     3, 35|   najprędzej, ty stary psie!...~Chory wytrzeszczył na nią oczy
17     4, 37|            Bo jak kto na śmierć chory, temu nie pomogą dochtory.~-
18     4, 47|     chleb gotowy.~Młynarz leżał chory, ale snadź nic się nie działo