Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       był taki, jak kieby przed burzą... A cienia nikaj ni osłony.~
 2     1, 9 |         potężniał i huczał niby burza nadciągająca... Zataczały
 3     2, 19|         rozbijał, tratował, jak burza szedł, aż strach brał niejednych,
 4     2, 19|        piersiach wzbierała taka burza, że gotów się był ważyć
 5     2, 23|        oni oślepli na wszystko, burza się w nich zerwała i rosła
 6     2, 23|  potężnie jako te sosny, gdy je burza wyrwie i zdruzgotane rzuci
 7     3, 32|        że śpiew zrywał się kiej burza wiośniana i chlustał nad
 8     3, 34|      blade, krótkie błyskawice.~Burza szła od wschodniej strony,
 9     3, 34|       strachu.~Na szczęście, że burza przewaliła się stronami,
10     4, 43|      zaś stronami poszły grady.~Burza trwała może z godzinę, aż
11     4, 43|  nieszczęściem, ale dzięki Bogu burza przechodziła nie wyrządziwszy
12     4, 43|         machnął ręką i poszedł.~Burza się już przetoczyła na bory
13     4, 43|   Odbiegła go rozsrożona i kiej burza wpadła do chałupy, matka
14     4, 45|      rój był ogromny.~- Uważać! burzą się, mogą ciąć! - ostrzegał
15     4, 48|        jakiś niepewny, może być burza! Kiedyż to się zbiera kompania
16     4, 49|      Wdarli się do chałupy kiej burza, jaże zadygotały ściany,
17     4, 49|  Zaczęli nawet pośpieszać, gdyż burza mogła wybuchnąć leda chwila,
18     4, 49| pobiegła na ratunek Jagusi.~ ~ ~Burza rozsrożyła się już na dobre,