Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |   Michałowymi burakami a pszenicą Borynowa, a potem między jarką Tomka
 2     1, 7 |     wyciągnęła spod spodu chustkę Borynową i wstążkę, ustroiła się
 3     1, 8 |      historie różne. Jakże, znali Borynową gwałtowność, że jak się
 4     2, 13|          w całej nędzy.~Mój Boże, Borynowa chałupa dworem się widziała
 5     2, 14|    łajdusie jeden!~Jak się macie, Borynowa! Moiściewy, a to już od
 6     2, 16|       dziś, ani jutro, ani nigdy! Borynowa jest na wiek wieków amen...~-
 7     3, 26|           te włosy dziecińskie.~- Borynowa pszenica, sielny kawał!
 8     3, 27|          miejsca musiały - jakże! Borynową przeciech była - Maciej
 9     3, 29|     zajrzał w siną, obrosłą twarz Borynową.~- Bez zmiany? co?~- A juści,
10     3, 30| zakrzyczała Józka.~Rzucili się na Borynową stronę, Jagusi już nie było,
11     3, 30|         była i jazgocząca cięgiem Borynowa, stryjeczna chorego, była
12     3, 34|           kapoty, a pobok Jagusia Borynowa... i śpią se w najlepsze.
13     3, 35|              tego już za wiele... Borynową była żoną, nie jakąś latawicą... -
14     4, 37|          wsią zaciężyła ta śmierć Borynowa; dzień był przeciek śliczny,
15     4, 37|        dnie ciemnicy, tylko jedna Borynowa izba świeciła blado w tej
16     4, 37|         zajrzał do izby, prosto w Borynową twarz, która jakby się ździebko
17     4, 37|        kołysać i jakby zaglądać w Borynową siną twarz; patrzył w niego
18     4, 46|          położył, to se i leżą.~- Borynowa niegramotna! - tłumaczył