Tom, Rozdzial

 1     2, 15|     zwalało porznięte kloce na ziem, a wciągało nowe, dwóch
 2     2, 21|      zagony, starego ciepnął o ziem, aż dźwigać go musiała,
 3     2, 22|       stroił, przewalał się na ziem, ryczał, uciesznie skakał,
 4     2, 25|   okręcił nad sobą i rzucił na ziem kiej ten snopek wymłócony,
 5     3, 26|     nocą, która przywierała do ziem grubym, przemoczonym kożuchem.~
 6     3, 31|     nieobjęte, co jakby morzem ziem wieś całą okrążały, na pola,
 7     3, 31|     poletek w cichości - bo od ziem, od drzew, z sinych dalekości,
 8     3, 32|    zaraz był kopiec, na skraju ziem lipeckich i dworskiego boru.~
 9     3, 32| widziane progi, a nie-jeden na ziem rymnął przed obrazami, w
10     3, 33|      coraz zajadlej, runęli na ziem, w piasek.~Kurz ich zakrył,
11     3, 34|  rzucił w bok, jażem bęcnął na ziem. Patrzę: ki licho strachnęło
12     3, 35|      la ochoty bili niekiedy o ziem dębowymi lagami, a czasem
13     4, 38|   wzion przez łeb, to zaraz na ziem leciał...~- Pobił się to
14     4, 39|        cheba prasnę wszystko o ziem i pójdę, kaj mnie oczy poniesą -
15     4, 40|    czymściś, co buchało z tych ziem nieobjętych, sycąc mu duszę
16     4, 40|     minutach gotów był paść na ziem, przywrzeć do niej gorącymi
17     4, 48|      coś ciężko zwaliło się na ziem, ale po chwili zatrzęsły