Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |          a i kapusty prawie już zbrakło do obierania. Boryna dziękował
 2     1, 8 |    karczmy, bo mi już ano wódki zbrakło, a i tam pan młody kiej
 3     1, 12|      kto mógł ławy zachwycić, a zbrakło miejsca, przystawali i cisnęli
 4     2, 13|       on mówił dalej.~- A jakby zbrakło paszy, to się dokupi.~-
 5     2, 16|      Nie odpowiedziała, sił jej zbrakło, głos uwiązł w gardle, serce
 6     2, 21|  wybierać się do boru!~- Drzewa zbrakło, warzy nie było przy czym
 7     2, 22|   porachunku. Panu Jezusowi już zbrakło cierpliwości i pobłażania
 8     3, 30|           szepnęła groźnie, ale zbrakło jej sił do rozmyślań, bo
 9     3, 31|   powiedzieć, że mleka i chleba zbrakło akuratnie, są jeno ziemniaki
10     3, 32|        nie wiedząc laczego.~Tak zbrakło jej sił, że opadła w sobie
11     3, 34|      naszło co niemiara, miejsc zbrakło, że sporo musiało się kuntentować
12     3, 35|     chciał jeszcze o coś pytać, zbrakło mu odwagi. Szli w milczeniu.
13     4, 37|  baczyła, bych której czego nie zbrakło; zaś po chłopskiej stronie
14     4, 39|           kiej ta... - tchu jej zbrakło, tak się zaniesła szlochem.~
15     4, 41| smacznie chrupały, jaże księdzu zbrakło serca na wypędzenie ze szkody,
16     4, 44|     cosik wycyganił, to owsa mu zbrakło, to potrza było młodych
17     4, 46|        siebie, ale nie sięgnął, zbrakło mu bowiem śmiałości i powstrzymywało