Tom, Rozdzial

 1     1, 11|         strach nią owładnął i tak zatrząsł, aż skurczyła się z bólu
 2     2, 16|          pierwszą kolędę, kościół zatrząsł się od śpiewów, że ona opamiętała
 3     2, 21|         kieby huragan, strach nią zatrząsł, a potem zawrzała gniewem
 4     2, 25|         mu lodem na serce, aż się zatrząsł cały z bólu, i złość, pełna
 5     2, 25|      gardzieli zaryczało, a gniew zatrząsł sercami.~- Nasze prawo,
 6     3, 30|           smutnej, niekiej wiater zatrząsł drzewinami, że poszumiały
 7     3, 31|            gdyż na samym świtaniu zatrząsł się na wsi taki wrzask i
 8     3, 33|     perlistym.~Długi a luby dygot zatrząsł wszystkim, co znowu się
 9     3, 33| sponiewierała kiej psa! Wstyd nim zatrząsł, że zobejrzał się, czy aby
10     4, 37|         krzyżem.~A kościół aż się zatrząsł od krzyków, płaczów i szlochań,
11     4, 38|       czas procesji, kiej kościół zatrząsł się od śpiewań, kiej jęły
12     4, 41|         czekałem! - Nagły żal nim zatrząsł.~- Jezu kochany! A tak me
13     4, 44|         wcisnął się za stół.~Wójt zatrząsł dzwonkiem i rzekł uroczyście:~-
14     4, 47|        prawdę...~Mateusz jaże się zatrząsł i obcierał z twarzy zimny,
15     4, 47|       poradloną pazurami śmierci, zatrząsł taki strach, że uciekł do
16     4, 48|           jakby z nagła ogłuchł i zatrząsł się kieby osika. Wiater
17     4, 48|          głos: - A ja myślałem! - Zatrząsł się ze wstydu, zeskoczył