Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |           graniastej... a to ci... tchu złapać nie mogę..-~- Loboga,
 2     1, 6 |          jakby zasypane zarzewiem, tchu złapać nie mogła ni przyciszyć
 3     1, 7 |    zesłabła, oczy jej zaszły mgłą, tchu złapać nie mogła, że ino
 4     1, 10|       kowal porwał się i uciekł co tchu.~- Rozum mu się psuje czy
 5     2, 14|        Jagusią lata, za Jagusią...~Tchu nie mogła złapać, a serce
 6     2, 14|          biec prędko, aż do utraty tchu i przytomności; jakby ją
 7     2, 16|            przy matce całej obory; tchu im brakowało, dusze się
 8     2, 19|          biodrami, pobledli oboje, tchu im brakowało, w oczach skry
 9     2, 19|   odpoczęli tyla, by złapać niecoś tchu napić się piwa, i znowu
10     2, 19| przechodziły, w głowie się mąciło, tchu brakowało, a zarazem chciało
11     2, 21|           Biegli też, co ino sił i tchu starczyło, aby rychlej dopaść
12     2, 23|          zataczali się z upojenia, tchu brakowało, dziw serca nie
13     3, 29|   wykrzyknęła przystając nagle, by tchu złapać.~Sczerwieniła się
14     3, 33|         aże cichło, a struny jakby tchu nabierały, wtedy nieprzeliczony
15     3, 36|       czegoś krzyczą!~Poleciała co tchu, nie rozumiejąc zgoła, co
16     4, 39|    rozciekana suka... kiej ta... - tchu jej zbrakło, tak się zaniesła
17     4, 40|        chocia serce się tłukło, że tchu brakowało i ledwie poredziła
18     4, 40|           pod nią gięły, brakowało tchu, dusiły łzy i w głowie miała
19     4, 41|        smokowi, kiej ściskał, jaże tchu brakowało i całą przejmował
20     4, 41|     cichości; cały świat leżał bez tchu w upojnym zapomnieniu i
21     4, 43|           zakotłowało aż do utraty tchu, cała stanęła w ogniach
22     4, 45|           się do niego stanęła bez tchu prawie i przytomności, nakryta,
23     4, 48|         już wierząc własnym oczom, tchu jej brakło i ścisnęło pod
24     4, 49|       pobożnie nabierając przy tym tchu i mocy, a każden się żegnał,