Tom, Rozdzial

 1     4, 37|        była jakaś markotna, bo wyrzekła żałośnie:~- Tyrał się jeno
 2     4, 37|       nie popuszczę z garści - wyrzekła nieco żalnie.~Zamodliła
 3     4, 37| Świętaś ty i rodzona! Święta - wyrzekła pochylając głowę.~Sygnaturka
 4     4, 37|     pora na takie wypominki! - wyrzekła któraś.~- I niech ją tam
 5     4, 38|       o to już Rocho zabiega - wyrzekła ostrożnie.~- Jeśli nie macie
 6     4, 38|        piekiełko, niezgorsze - wyrzekła Jagustynka.~- Mało to i
 7     4, 39|     mój Maciuś za ich obórką - wyrzekła Magda.~- A któż to wtenczas
 8     4, 39|       wszyćko niźli ja sama! - wyrzekła z przekąsem, rozlewając
 9     4, 39|   któren się nawinął pod nogi, wyrzekła przez zęby:~- Juści, co
10     4, 39|  jeszcze śmiałość pytać, co? - wyrzekła zdumiona Hanka stając przed
11     4, 39|        na wóz, podniesła się i wyrzekła grożąc pięścią:~- Bych cię
12     4, 39|   wsadza nos w cudze sprawy! - wyrzekła porywczo, tak jednak zgryziona
13     4, 41|      na zatratę nie pozwolę! - wyrzekła groźnie - nie pódę! A jak
14     4, 43|         nie pódę za żadnego! - wyrzekła z mocą, jaże się zastanowił,
15     4, 45|        czego wcale nie było! - wyrzekła z naciskiem, spuszczając
16     4, 47|      ci zawadzała długo, nie - wyrzekła lękliwie.~Na drugi dzień
17     4, 48|       niemało przecierpiała! - wyrzekła poważnie Jagusia i posłyszawszy