Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         i muchy łazić poczynały; wyciągał zza koszuli te, które już
 2     1, 4 |    milczeniu nalewał i lewą rękę wyciągał po pieniądze...~- W szkło? -
 3     1, 7 |       polach... a tak żałośliwie wyciągał nutę z owych drewulek, aż
 4     1, 9 |          nim wszedł na cmentarz, wyciągał z tobołka chleb, to ser,
 5     2, 16| łacińskie święte słowo, to naród wyciągał ramiona, wzdychał głęboko,
 6     2, 20|         Witek, palce z trzaskiem wyciągał ze stawów i z cicha zaczął:~-
 7     3, 27|   siedziały na ganku, bo Pietrek wyciągał na skrzypicach taką nutę
 8     3, 31|       wołał promieniejąc, a ręce wyciągał gdziesik, jakby chciał kochaniem
 9     3, 32|      utytłany kiej świnia, słomę wyciągał z podściółki.~- Kubie by
10     3, 32|       smętarza i pobożne pieśnie wyciągał jękliwie, uszami strzygł
11     3, 36|      dobierać do klaczy, Pietrek wyciągał z wasąga sprawunki.~- Koszą
12     4, 37|    któryś i na ucieszne powiadki wyciągał. ~- Nie ruchaj mę, bom żałosny! -
13     4, 38|        najżarliwiej i najcieniej wyciągał.~Ale skoro jeno zasygnowali
14     4, 38|     rządku między dziadami, rękę wyciągał do przechodniów i jękliwie
15     4, 38|  ponosiło. Jakby ją kto za włosy wyciągał, że w końcu już sama jedna
16     4, 44|         tyla, żeby za nich gnaty wyciągał.~- A żeby mogli, to by jutro
17     4, 45|          któren Stachową chałupę wyciągał już do zrębu; postał nad