Tom, Rozdzial

 1     1, 9 |    jaśnieć i migotać światełka wskróś mroków i gąszczów drzew,
 2     1, 11|   iskrzyła się wrzącym srebrem wskróś ciemności i wskróś wirującej
 3     1, 11|     srebrem wskróś ciemności i wskróś wirującej gęstwy ludzkiej,
 4     2, 13|       je do dna, przeżerały na wskróś i rozmiatały niby tę słomę
 5     2, 13|   modrzało niebo gdzieniegdzie wskróś tych polatujących paździerzy
 6     2, 13|     się dookoła, leciał oczami wskróś przeszroniałych bielizn
 7     2, 13|      ginęli, przepadali, jakby wskróś tej bielizny pędzili...pod
 8     2, 14| garścią, a na ziemi przygasłej wskróś śnieżnych bielizn wybłyskiwały
 9     2, 14|       staw, mało co było widać wskróś nocy, ino gdzieniegdzie
10     2, 14|       to snadź ziąb przejął na wskróś przyciesie, że zadygotały
11     2, 15|        zamysłu, i przejrzeć na wskróś. Bolały go te oczy, bo jakby
12     2, 16|   światem całym i przenikał na wskróś zlodowaciałą ciszą.~Żaden
13     2, 19|  ukradkiem przebierając oczami wskróś ludzi - taka urodna widziała
14     2, 21|     szarzało nieco na polach i wskróś skołtunionych śniegów przewijały
15     2, 21|    wichrów, śniegów, tumanów - wskróś świata.~Zdawała się nic
16     2, 23|        baśniowe kraje szli, na wskróś tych scen nadludzkich, wszystkich
17     2, 25|    pajęczynami, że oko szło na wskróś i leciało hen, na pola nieobjęte,