Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |           Kuby zamierała z lubości i szczęścia nieopowiedzianego...~A potem
 2     1, 12|            całowali a życzyli młodym szczęścia, zdrowia i co tam Pan Bóg
 3     2, 23|              uskrzydlał mocą takiego szczęścia i tak. rwał do podniebnego
 4     2, 25|         omraczało jej czucie takiego szczęścia, co to aż do proga śmierci
 5     3, 26| nieśmiertelnych mocach i klęczący ze szczęścia ogarnia sobą oną ziemię,
 6     3, 26|           dostępuje takiego honoru i szczęścia, a przy tym i wszystkich
 7     3, 27|             tamtego... z tamtych dni szczęścia rwała się Jagusina dusza,
 8     3, 32|             radością rostu i mocy, i szczęścia, wszystko, co dolę swoją
 9     3, 32|             radości, pełne uśmiechów szczęścia.~- Płoszki! Sikory! Mateusz!
10     3, 32|              obrazami, w głos rycząc szczęścia~Ponowiły się witania, a
11     3, 32|            przejęty świętą cichością szczęścia, płynął niepowstrzymanie.~
12     3, 35|         spływały. Umierała prawie ze szczęścia, łzy ciekły strumieniami
13     4, 38|             rozmodliła się pacierzem szczęścia, któren nie miał słów, a
14     4, 39|             ręku. A do wody to zawdy szczęścia nie miał, baczycie to, jak
15     4, 40|         chodziła ledwie przytomna ze szczęścia. Czuwała nad nimi kiej kokosz
16     4, 43|           chcąc płoszyć człowieczego szczęścia.~U Borynów cięgiem się świeciło
17     4, 45|          uśmiechem nieopowiedzianego szczęścia i słodyczy - to przyszła