Tom, Rozdzial

 1     1, 5 | półrublu, to po złotówce, aż i stanęło, że obiecał mu na przyszły
 2     1, 9 |        żywe tak mu to wszystko stanęło przed oczami, a Witek spał
 3     2, 13|    wszystko jakby zdrętwiało i stanęło w zdumieniu z przytajonym
 4     2, 13|    ogłuchło, jakby przed cudem stanęło i przychylone nieco zasłuchało
 5     2, 24|   przypomnienie ojcowej twarzy stanęło mu w oczach z taką mocą,
 6     3, 27|        i cicho, bo kiej słońce stanęło najwyżej, to nawet ptaki
 7     3, 30|        szerzej, że z pół nieba stanęło w krwawych ogniach, kieby
 8     3, 30|        zasnęła kwardo.~Już ano stanęło przypołudnie, galancie przygrzane
 9     3, 32|   gębusie.~Świątko też szczere stanęło, bo już od poobiedzia nikto
10     3, 36|        przyszło upalne, słońce stanęło nad głowami rozpalone do
11     3, 36|   naraz, wszystko przycichło i stanęło w miejscu, błyskawica otworzyła
12     4, 38|   pacierzy.~Rychtyk i południe stanęło, słońce zawisło prosto nad
13     4, 38|    kamienie.~- A co, na czyjem stanęło, Miemce? - krzyknął ku nim
14     4, 38|   zapadło za bory i całe niebo stanęło w zorzach, aż czuby zbóż
15     4, 40|   tylko co zaszło i całe niebo stanęło we złocie i bledziuśkich
16     4, 42|      gdy słońce zaszło i niebo stanęło w ogniach zórz, jęli się
17     4, 43|  wionął, wszystko przycichło i stanęło w przytajonym dygocie.~Zahurkotały