Tom, Rozdzial

 1     1, 11|     sobie dać nie mogła... aż ni stąd ni zowąd ozwała się do matki:~-
 2     2, 13|       śnieg jęła zlizywać, aż ni stąd, ni zowąd zaryczała przeciągle,
 3     2, 13|   Wyrobek, nie wyrobek, byle ino stąd iść... Hej! Uleciałby jako
 4     2, 14|     zabrał... nie, nie ruszę się stąd... jak pies warowała będę,
 5     2, 17|       jej tak było żal wychodzić stąd, że prawie z płaczem się
 6     3, 26|          na młyńskie koła; drogi stąd rozchodziły się kiej ręce
 7     3, 27|         kto mocen jest wyrwać ją stąd? Któren poredzi!~Zmogła
 8     3, 31|      jeszcze tego nie miarkują i stąd bieda idzie...~- I na to
 9     3, 34|        Zaś od pola wraz z rykiem stad spędzanych darły się jazgotliwe,
10     3, 35|         pedziałem, nie ruszę się stąd, to się nie ruszę!... -
11     3, 36|         beki owiec i porykiwania stad wypędzanych na pastwiska,
12     4, 38|             Nie pódziesz, jucho, stąd! A to kijem cię złoję, że
13     4, 39|         pod swoim dachem, bo cię stąd wygryzie ta zaraza piekielna!
14     4, 39| zaszeptała gorączkowo:~- Chodźmy stąd, matko! Chodźmy prędko!
15     4, 40|         a porykiwania ciągnących stad.~Podniósł Pietrusia i ruszył
16     4, 41|      wziął w myśle, jako pójdzie stąd na zawsze, to go taki strach
17     4, 42|          wsi leciały porykiwania stad wypędzanych na paszę, skrzypiały