Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |      widzę, tom i rozeznać nie rozeznał.~- Ociec pojechali z moim
 2     1, 4 |       ścianą, ale rozeznać nie rozeznał, kto taki?~Jeden Jambroży
 3     1, 5 | ciemność, że koniom ogonów nie rozeznał, a i światła wsi widziały
 4     1, 9 |        wysoko, że ledwie okiem rozeznał i ledwie uchem pochwycił
 5     1, 11|      zapamiętały, że już i nie rozeznał nikogo w ciżbie; a co skrzypki
 6     2, 13|     przytrząsnął świat, że nie rozeznał ni drzew, ni chałup, ni
 7     2, 13|       choć pilnie patrzył, nie rozeznał nikogo.~- Gdzie taką hurmą
 8     2, 16|        nie chycił całkiem, nie rozeznał skąd i gdzie, a już przebrzmiał
 9     2, 18|   takie zakurki, żem ino konie rozeznał.~- Bieżyj w ten mig i dowiedz
10     2, 18|        mrocznością, że nic nie rozeznał ni drzew, ni kamionek, ni
11     2, 19|     żadnego głosu z osobna nie rozeznał.~Ze łbów poczynało kurzyć,
12     2, 21|       niebu ramionami.~Nic nie rozeznał i na krok jeden, że Hanka
13     2, 25|        że ni jednej twarzy nie rozeznał, więc cofnął się, chyłkiem
14     3, 33|     nierozplątaną kupę, że ani rozeznał, czyje pięście młócą kieby
15     3, 34|   postrzępione rozmowy, że ani rozeznał, kto mówił i do kogo; tylko
16     4, 44|       przy swojakach, że łacno rozeznał, które są z Lipiec, które
17     4, 47| posłyszał, jakieś kroki, a nim rozeznał, z której strony nadchodzą,