Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |         zawył i kiej ogłupiały pognał w cały świat.~A Pan Jezus
 2     1, 10|        poderwało z miejsca, że pognał jako ten wicher, ni się
 3     2, 21|   ostawił mnie Bartkowi, a sam pognał konie, by cię dogonić...~-
 4     2, 22|      zabił, a sam w cały świat pognał na wolność!~Latem było mu
 5     2, 23|        go pięściami w piersi i pognał w cały świat.~Rzucił się
 6     2, 25|        schował ją pod kożuch i pognał do borów na przełaj przez
 7     2, 25|     Boryna wyskoczył ze sani i pognał przodem; za nim zaś, gdzie
 8     3, 27|     pobilim! - i kiej wściekły pognał dalej. ~Zmówiła się z Kłębową
 9     3, 32|      wieprzaku, jaże z kwikiem pognał, że go to i Łapa jeszcze
10     3, 34| krzyczeli.~Wyminął ich jakoś i pognał do wsi z całych sił, jaże
11     3, 34|       jeno co ze strachu w las pognał do komornic, które susz
12     4, 40|   sposobną radę.~A skoro Witek pognał krowy i owce, zabrała się
13     4, 42|        drogę za młynem i naraz pognał, jakby go cosik popędzało,
14     4, 43|     sieni rymnął do sadu, pies pognał, a za nimi Witek z krzykiem
15     4, 44|      przebrał się za karczmę i pognał tyłami wsi ku dworowi.~-
16     4, 44|      na ziemię, zadarł ogona i pognał, ino się za nim zakurzyło.~-
17     4, 45| przycięli!~Świsnął szpicrutą i pognał, jaże w klaczy zagrała wątroba.~