Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      nie żyją, o! - Pobiegł do parobka i pokazywał sztywne, pogasłe
 2     1, 5 |   organistami, bo chcą zgodzić parobka.~- A to my sobie choćby
 3     1, 9 |   kupię. Niech ino podrosnę na parobka, to zaraz pojadę do Warszawy
 4     2, 14|      wełny.~- Odeślę wam przez parobka.~- Dobrze, bo to i na wieś
 5     2, 20|      konie i tak trza żywić, i parobka płacić! - uśmiechał się
 6     3, 27|    wyrzekania, a nikaj żadnego parobka, choćby na lekarstwo!~Że
 7     3, 29|   statków i pościeli. Hanka aż parobka swojego przyzwała do pomocy,
 8     3, 29|     najpierw Józkę z dziećmi i parobka; sama później miała nadejść.
 9     3, 30|       niezguła, a siarczystego parobka chciał udawać. Stojał właśnie
10     3, 30|        ogonem tańcował, a tera parobka udaje...~- I co dnia portki
11     3, 30| podawać! Słyszane to rzeczy!~- Parobka mam, to mi nie nowina, czego
12     3, 32|    połamał, co? - gruchnęła na parobka.~Jasio, spostrzegłszy Jagnę,
13     3, 33|       raz ośmielił się zapytać parobka.~- Pietrek, prawda to, że
14     3, 36|         wołał niekiedy niby na parobka.~I tak przechodził czas,
15     4, 40|   nawet przewiadywała o nowego parobka.~- Wezmę ja go w garście,
16     4, 41|         gęściej! - krzyknął do parobka. - Czemuż to waju nie wyręczą?~
17     4, 49|        przynająć abo i zgodzić parobka myślała głośno.~Jędrzych