Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |       jął więc odszukiwać Antka; niełacno to było, bo w tej uliczce,
 2     1, 8 |   butelkę z kieszeni...~- Wiela? Niełacno to rzec! Młódka, a na dziewiętnastą
 3     2, 24|         najpierwszemu głowaczowi niełacno byłoby zapamiętać wszystko
 4     2, 25| niepoznania. Zawżdy był kwardy i niełacno ustępliwy, ale teraz to
 5     3, 27|         ciężą, że ci i na kulasy niełacno; jak nic ma na cztery palce
 6     3, 27|          wczepi weń pazury, to i niełacno go oderwać, i prawo za sobą
 7     3, 27|       nie ciesząc z ich łask, bo niełacno zapominała krzywd niedawnych.~
 8     3, 29|        ścianami, że przejść było niełacno, a na każdym kroku taka
 9     3, 30|   kierował się za śmiechami, ale niełacno którą przychwycił, bo śmigały
10     3, 33|        co pilniejsze roboty, boć niełacno było po tylim próżnowaniu
11     3, 33|     wykręcał się kiej piskorz.~- Niełacno wybrać, bo każda dobra,
12     3, 33|          najstarsza.~- Cóż, kiej niełacno: wszyćkie zarówno wybrane
13     4, 37|         dybkach ciężą kulasy, to niełacno pośpieszać - dorzucił urągliwie,
14     4, 38|          przecisnąć się tam było niełacno. A juści, co najrozgłośniej
15     4, 42|     zrobili?~- I... ślepi, to im niełacno me zmacać, a sam przeciek
16     4, 45|    służba i służba.~- Pewnie, co niełacno tera wyciągnąć choćby co
17     4, 45|          Człowiek to jak świnia, niełacno mu ryja unieść do słońca.~