Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |      chodzi..: miarkujecie?!...~- Miarkuję, ino że nic rozeznać nie
 2     1, 3 |    Myślicie...~- Oczy swoje mam i miarkuję se ździebko...~- Dufny ci
 3     1, 4 |          nie bydlem przeciech, to miarkuję... rychtyk prawda! Cztery
 4     2, 17|            Co by zaś, uważam ino, miarkuję i czekam, co z tego wyjdzie...~
 5     2, 17|          Ludzie kochane, kiej nie miarkuję, z czym przychodzicie?~-
 6     2, 21|       którego dnia, choćby jutro. Miarkuję, że musi być z wami krucho,
 7     3, 27|       będzie, jako to stworzenie. Miarkuje jucha gospodarza! - Wyprostowała
 8     3, 28|         biją do głowy, a sama nie miarkuje, co się z nią wyprawia.~
 9     3, 31|      Jagustynka.~- Bo se po cichu miarkuje, że chłopakowi gospodarkę
10     3, 32| pochwaliwszy Boga rzekł wesoło:~- Miarkuję, co to lipeckie ludzie...
11     3, 33|        może, zwyczajnie... Drugie miarkuję: byśmy za te jego rządy
12     4, 38|     strawy żałujesz! Juści, teraz miarkuję, coś go do tego sama przyniewoliła.~-
13     4, 42|           ale stara udała, iż nie miarkuje, o czym powiedają.~Zaś nazajutrz
14     4, 44|        nie śmie.~- Plecie, a tyle miarkuje, co ten koński ogon!~- Sielny
15     4, 44|        rzeknę, jako to po swojemu miarkuję: szkołę juścić uchwalić
16     4, 45|        zabiedzony, to nawet i nie miarkuje, co mu potrza - zafrasował
17     4, 46|           przemieni...~- Tak se i miarkuję, bo ciężko by pomyśleć,