Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |        z owcą.~- Magdzie będzie markotno, że to nasza krowa, a ona
 2     1, 6 |     pożenił... la siebie, bo mu markotno było samemu pod pierzyną '...~-
 3     1, 7 |        bicia... to i Jagustynce markotno... - rzucił któryś z parobków.~-
 4     1, 9 |        ostawał się nieco, bo mu markotno było, że to nie miał butów,
 5     1, 10|         za Jagną, to ci teraz i markotno.~- Widziałeś?... - krzyknął
 6     1, 10|       dziwnie duszno, i dziwnie markotno... - Nieprawda, pleciuchy
 7     1, 11|            aż wierzyć trudno:~- Markotno ci, córko, co? - spytała
 8     1, 11| nadzieją w sercu...~- Co by zaś markotno miało być! Ino, że od was
 9     1, 12|       też było jakoś nieswojo i markotno.~Na drugą stronę szły, po
10     2, 13|        i nijako na wyrobek iść, markotno, ale co począć, co? Żeby
11     2, 16|       sprzeciw Maciejowi, bo mu markotno będzie...~- Nie będę wstrzymywała
12     2, 20|       parę tygodni, Jagnie było markotno, smutno i tak źle, że ledwie
13     2, 20|        pobiegł z nimi i też coś markotno szczekał.~Stary, im dłużej
14     3, 30|        ale był jakiś osowiały i markotno patrzał.~- Schuchrało się
15     4, 46|         głowie.~- A bo to wiem, markotno mi jakoś...~Ale i wszystkim
16     4, 46|            Ale i wszystkim było markotno i jakaś żałość rozpierała
17     4, 47|        wzdychał.~- Widzę, co ci markotno i żal - wtrącił ostrożnie