Tom, Rozdzial

 1     2, 25|      woli boskiej stało zadość!~Któregoś dnia, bodaj w samo półpoście,
 2     3, 28| zadyszany Witek.~- Ani chybi do któregoś z komorników...~- A może
 3     3, 33|        był coraz większy.~Aż tu któregoś dnia gruchnęło po chałupach:~-
 4     3, 33|      nie dopiero słaba kobieta!~Któregoś dnia pod koniec maja ksiądz
 5     3, 34|        cna nie przewiędły, kiej któregoś dnia rankiem najniespodziewaniej
 6     3, 34|      ale chycił przy szynkwasie któregoś za orzydle i jął go płaczliwie
 7     3, 36|        na fundamenta, zaś kowal któregoś dnia powiedział, że Miemcy
 8     4, 41|        tej sprawie nieszczęsnej~Któregoś dnia powiedział mu Mateusz,
 9     4, 41|    odprawować po kościołach.~Aż któregoś wieczora, kiedy siedzieli
10     4, 42|        głowie postało, więc też któregoś dnia srodze się zdumiał
11     4, 42|      mogło starczyć na długo, a któregoś zmierzchu Jasiek przywiódł
12     4, 43|    szkodę, bo cię ociec spierą!~Któregoś razu kazała mu bliżej przysiąść
13     4, 43|         i przywieść do śmiechu.~Któregoś dnia przyniósł całe stadko
14     4, 43|    zlatywały do kruszyn chleba.~Któregoś dnia, gdy w chałupie nie
15     4, 44|      pisarz co trochę wywoływał któregoś z gospodarzy, z cicha przypominając
16     4, 45|     szczęśliwości a czekania.~I któregoś dnia całkiem niechcący natknęła
17     4, 49|       upragnione szczęśliwości.~Któregoś z takich żniwnych, złotych