Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |   szarej przędzy i zwinięte w kłęby brudne runa owiec i worki
 2     1, 5 |      O, hań tam mają prosięta Kłęby, a i Szymek Dominików stoi
 3     2, 13|    wszędzie biednemu wiater w kłęby wieje! Sama to ostanę, co? -
 4     2, 18|   przechylił się barzej przez kłęby i szepnął znowu:~- Ani śpię,
 5     2, 21|       wolno, kiej te czerwone kłęby ledwie widne w kurzawie,
 6     3, 29|    będzie, grzbiet jak belka, kłęby wysokie... Cielna?~- Leda
 7     3, 33|  przyniósł. Dyć odparzy sobie kłęby w tym gnoju, zgnije! Tyla
 8     3, 33| papierosa siedząc pod ścianą.~Kłęby pogadywali o powrocie z
 9     3, 36| pozwijane w puszyste, białawe kłęby.~Zaś na ziemiach wszelkie
10     4, 38|    walił ze wszystkich stron. Kłęby kurzawy toczyły się nieustannie
11     4, 38|      zaturkotały ostro wozy i kłęby kurzawy wzbiły się ponad
12     4, 45|       rośnie i na żniwo czeka Kłęby me ano przytuliły, bym se
13     4, 48|       się dochowa. Nie wiesz, Kłęby wyprawią to pogrzeb Jagacie?~-
14     4, 48|   Jambroż pokusztykał do dom, Kłęby pokładły się spać kajś w
15     4, 48|       po mrocznej chałupie.~- Kłęby pojechały do miasta - zaszeptała
16     4, 48|    nad drogami, podnosiły się kłęby kurzawy.~- Laczego? laczego? -
17     4, 49|     nad drogami podnosiły się kłęby kurzawy, miało się na burzę,