Tom, Rozdzial

 1     2, 13|        stadami, lały się z tej gardzieli niby rzeki niczym nie powstrzymane,
 2     2, 19|      mnie, do cna mi zaschło w gardzieli! Psiachmać sobacza z babami,
 3     2, 24|     jednej, niepojętej jakiejś gardzieli wyrwał się ten krzyk i buchnął
 4     2, 25|   zamigotało w powietrzu i sto gardzieli zaryczało, a gniew zatrząsł
 5     3, 27|        chroniące pono od bólów gardzieli.~Śmiechu było niemało, że
 6     3, 29| kołatając a wrzeszcząc, co ino gardzieli starczyło. Jasiek wiódł
 7     3, 29| kolejnie wszystkim - od chorób gardzieli pono strzegła - a potem
 8     3, 30|   pieśń buchnęła ze wszystkich gardzieli, zakolebała się ciżba, palący
 9     3, 32|   buchał płomieniem i z każdej gardzieli się wydzierał.~Dzień dopiero
10     3, 32|      głębokiej, nieprzejrzanej gardzieli.~To cichość się rozpościerała,
11     3, 33|    słowiki jęły jakby próbować gardzieli, wyciągać rwaną nutą, wzbierać
12     3, 34|    chociaż chłopy nie żałowały gardzieli, kobiety wydzierały się
13     3, 36|      ale mu jeno zabulgotało w gardzieli.~Siedział tak dość długo,
14     3, 36|      nie wydobył ze ściśniętej gardzieli, chciał uciekać, zabrakło
15     4, 37|    potu wydzierali nie żałując gardzieli.~- Cichajta! Jagusia bieży! -
16     4, 38|    śpiew buchnął ze wszystkich gardzieli i bił jaże kajś ku słońcu,
17     4, 44| dostanie pałą w łeb i nożem po gardzieli!~- W jarmarek sprał go strażnik,