Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        już ją puściły na wolny dech.~- Wróci na zwiesnę, to
 2     1, 11| zakrzykało z pełnej piersi, aż dech zapierało i dreszcz szedł
 3     1, 12|     powietrze raziło nozdrza i dech zapierało, ziemia dzwoniła
 4     2, 15|  orzydle, przydusił, aż tamten dech i głos stracił, drugą ujął
 5     2, 16|   przejmował taką skrzytwą, że dech zapierało i stworzenie wszelkie
 6     2, 19|     jakby rozpalonym żelazem i dech zapierało, ale już wieś
 7     2, 19|    słodko, a raz w raz, ledwie dech łapiąc, prosiła:~- Jeszcze,
 8     2, 22|         nie tracąc ani słowa i dech nawet tając w sobie, bych
 9     2, 24|        przycichł raptem, tając dech w piersiach, wszystkie oczy
10     3, 26|       dzwoniąca, jakoby ziemia dech przytaiła - jeno wiater,
11     3, 33|       ozorem! pod wiatr rychło dech stracisz i sił się wyzbędziesz,
12     4, 37|      ustał, wszystko przytaiło dech i padło na twarz w proch
13     4, 38|   Zamarła na chwilę, przytaiła dech, serce przestało bić i jakby
14     4, 43|  gdzieś strasznie daleko, jaże dech w piersiach zapierało i
15     4, 45|       nauczał siostry, to jaże dech przytajała zasłuchana w
16     4, 45|      warem, dygotem, zapierały dech i prężyły w takich ciągotkach,
17     4, 48| przycichło, wszystko przytaiło dech wszystko kieby zmartwiało