Tom, Rozdzial

 1     2, 14|        mocniej stąpała, raźniej. Ciągnęło ją też, ciągnęło, by przejść
 2     2, 14|        raźniej. Ciągnęło ją też, ciągnęło, by przejść obok ojcowej
 3     2, 16|     krzami i płochliwie, czujnie ciągnęło chyłkiem ku ludzkim siedzibom,
 4     2, 18|          przejmujące, wiejne tak ciągnęło od okien i drzwi, że Łapa
 5     2, 18|   smętarzem, na dróżce zasypanej ciągnęło kilkanaścioro ludzi, ciężko
 6     2, 19|          zapominała o wszystkim.~Ciągnęło się to dosyć długo, bo Antek
 7     2, 20|       albo czy drzwi pozamykane.~Ciągnęło się tak bez przerwy całych
 8     2, 24|          kochanie go tam do niej ciągnęło czy co innego, Bóg ta wie -
 9     2, 24|          Nabożeństwo jeszcze się ciągnęło dość długo, ale już był
10     3, 27| złodzieja - to i nie dziwota, że ciągnęło ją na świat, że chciało
11     3, 27|        spod nich, w wysokościach ciągnęło jakieś niedojrzane ptactwo,
12     3, 29|           Mało jeśli co dnia nie ciągnęło do miasta po kilkoro ludzi
13     3, 32|    ciżbie swoich gospodarzy. Nie ciągnęło jej do matki ni do brata,
14     3, 33|        Długo się owo nabożeństwo ciągnęło, jaże kowal zaczął przyśpieszać,
15     3, 35|           Mateusza coraz silniej ciągnęło do niej, że wziąłby ją był
16     4, 37|      płaczem buchały serdecznym.~Ciągnęło się to z dobrą godzinę,
17     4, 45|     wiośnianą.~Ale i Jasia jakby ciągnęło za nią, bo chociaż bezwolnie,