Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |    przyglądali się dziecku, to Borynie i raz w raz ktoś powiedział:~-
 2     1, 3 |       niemotą mocując ze sobą.~Borynie nijako było zaczynać pierwszemu,
 3     1, 5 |  musiał - zakończył podsuwając Borynie tabakierkę.~- Juści, juści... -
 4     1, 5 |    obłocone ubranie i podsunął Borynie, któren zaraz opowiedział
 5     1, 7 |    mocna" i oddawały kieliszek Borynie.~Tylko Jagna uparła się
 6     1, 11|        warkocz, ostaw, zda się Borynie, okręci se nim rękę, ostrzej
 7     2, 14|       choć się strzegli, aby o Borynie nie powiedzieć słowa, użalali
 8     2, 14|         ale się strzegła, by o Borynie nic nie powiedzieć, juści,
 9     2, 15|     Mateusz, a przewodzi jemu, Borynie - ale kiej brzuch błądzi -
10     2, 16|    prosto do serca, ale się to Borynie ni Dominikowej nie widziało
11     2, 18|    twardości na biedę ludzką w Borynie, stary go wyprowadził w
12     2, 25|  przyniewolił, a sam ruszył ku Borynie, któren w kupie całej wodził
13     3, 33| parobków, bo i mocarz po Antku Borynie pierwszy, i tanecznik równy
14     3, 34|       Macieju, co? Poznajecie?~Borynie leciuśki przyśmiech wionął
15     4, 37|      ano było zmarło Maciejowi Borynie.~Zaś w chałupie zaspali
16     4, 37|      późna w noc śpiewali przy Borynie, a kiej się rozeszli, ostał
17     4, 37| obejściu jej głos rozkazujący.~Borynie zapalili dwie nowe świece