Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        zachodu. Ksiądz spojrzał bezwiednie w tę dal i rychło przywarł
 2     1, 1 |       ze skrzypem.~Zaczął znowu bezwiednie przebiegać czerwone litery
 3     1, 4 |       na tym obrazie! - zawołał bezwiednie, siedząc już w ganku.~-
 4     1, 4 |         by wypadło - wykrzyknął bezwiednie.~- Juści, że nie więcej.
 5     1, 6 |       bijącego; rozkładała ręce bezwiednie, jak do obejmowania, rozprężała
 6     1, 7 |    głowie i uśmiechał, a szukał bezwiednie oczami Jagusi, która zabierała
 7     2, 13|    ostanę, co? - podnosiła głos bezwiednie i groźnie się przysuwała
 8     2, 16|         głowę - spojrzała w bok bezwiednie zamarło jej serce, skamieniała
 9     2, 17| śmieciach, poweselała całkiem i bezwiednie prawie zaczęła się krzątać,
10     2, 17|       bróg! Wyjdź! - powtarzała bezwiednie Antkową prośbę.~Uciekła
11     2, 18|   pomyśleć nie umiała, ciągnęła bezwiednie za wymiona jeno, że mleko
12     2, 18|             Jantoś! - krzyknęła bezwiednie i dopiero własny głos oprzytomnił
13     2, 19|      wszystko, Antek cofnął się bezwiednie, opadły mu ręce, strach
14     2, 19|        kiej nożem, że cofał się bezwiednie, lęk ściskał go za gardło,
15     2, 20|      Jagusine płacze zrywał się bezwiednie, by do niej biec, w porę
16     2, 25|        surową powagę, iż milkli bezwiednie zatapiając się w sobie.~
17     2, 25|  przykucnął i przeżegnawszy się bezwiednie, zmierzył do ojcowej głowy...