Tom, Rozdzial

 1     1, 1 | kijaszkiem łuk od wschodu do zachodu. Ksiądz spojrzał bezwiednie
 2     1, 1 |      leciały, całe w zorzach zachodu zatopione, że tylko krzyk
 3     1, 2 |      rozczerwienionej zorzam zachodu kurzawie czerniał długi
 4     2, 13|       z głuchym poszumem; od zachodu, zza borów czarnych, nieruchomych
 5     3, 26| całym światem, od wschodu do zachodu, jako ta wielmożna Boża
 6     3, 30|    całą w czerwonych ogniach zachodu, szedł ktosik z książką
 7     3, 32|      się zmiłuj. Od rana już zachodu wyglądają. Dorabiać się
 8     4, 37| nabrana złocistą światłością zachodu.~A kiej się już do cna zrobił
 9     4, 38|  stawem, rozgorzałym ogniami zachodu jakoby krwawym zarzewiem.
10     4, 39| jeszcze całe w bladym złocie zachodu, z pól niesły się strzykania
11     4, 40|       w zaczerwienionych od, zachodu tumanach chwiały się rogate,
12     4, 41|  powrotem pomocz, jeszcze do zachodu przeschnie - zawołała oknem,
13     4, 43|      na Lipce, całe w łunach zachodu.~- Hej, duszno też na tym
14     4, 47|   izbę zalały czerwone zorze zachodu, wstrząsnęła się gwałtownie,
15     4, 48|     im do kolan, szli w łuny zachodu wpatrzeni, w szerokie, złociste
16     4, 49|  śpiewania, złocista kurzawa zachodu przysłaniać jęła całą wieś