Tom, Rozdzial

 1     1, 11|         już muzykanci rznęli ze wszystkiej mocy i naród w tany szedł;
 2     1, 12|      więc drugi raz dziabnął ze wszystkiej mocy... i oto nic go teraz
 3     2, 23|         szyję i obejmując go ze wszystkiej mocy szału i miłości...~ ~. . . . . . . . . . . .~ ~
 4     3, 28|       któryż to ma tylachna, by wszystkiej biedzie zaradził?~- Kto
 5     3, 29|        mógł to zaradzić biedzie wszystkiej? mógł to przeprzeć dolę
 6     3, 29|     broniąc narodu - jeno że la wszystkiej wsi było to jedną okruszyną,
 7     3, 33|        ze złości, pomstowały ze wszystkiej mocy, pięściami do siebie
 8     3, 33|      żył z nią prawie na oczach wszystkiej wsi, nie bacząc na gadania
 9     3, 33|         wrzeszczeć i wyzywać ze wszystkiej mocy - że jakby zaraza na
10     3, 35|     chrzęstem, drzewinom, ziemi wszystkiej: ~- Gospodarz wracają! Antek
11     4, 38|      zadzwoniły rozgłośnie i ze wszystkiej mocy.~A ten, co go to przezywali
12     4, 38|         słońcu rozgorzałym i we wszystkiej cichości świata...~Że tylko
13     4, 39| pięściami Jagusi wrzeszczała ze wszystkiej złości:~- Poczekaj, ty piekielnico
14     4, 41|         czerwone żelazo bite ze wszystkiej mocy robiło się powolne
15     4, 42|     zabłagał rzewliwie i tak ze wszystkiej duszy, jaże mu łzy pociekły,
16     4, 44|   ciołka, któren się opierał ze wszystkiej mocy, ale naraz grzmotnął