Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          milczał, i coś żuł, coś ważył w sobie, coś kalkulował
 2     1, 6 |        raz spoglądał na kobiety, ważył cosik w głowie i układał.~-
 3     2, 15|         drugie i za nic je sobie ważył, a i tę miał jeszcze wadę,
 4     2, 24|          jeśli się na taką rzecz ważył!~Ale na to skoczył rozsrożony
 5     2, 25|         dziedzicowi, aby się nie ważył lasu ruszyć, póki sądy nie
 6     3, 30|         Dziw mi jeno, żeś to się ważył, Jezu!~- Swoje odebrałem.
 7     3, 33|     stawał? kto się przeciw niej ważył? - własne dzieci!~- Jezus
 8     3, 34|           la Jagny każden by się ważył na wszystko...~- Jeszcze
 9     3, 35|        było... i wójt by się nie ważył... i... - skarżyła się.
10     3, 35|       długo medytował, długo się ważył spoglądając na brata, aż
11     4, 37| powietrzu. Jakiś ptak wielgachny ważył się nad rozkwitłą koniczyną,
12     4, 38|    nieodstępnie, długo coś sobie ważył, aż zapytał:~- Jaguś, a
13     4, 40|     zatoczył krzyżem nad polami, ważył się chwilę i spadł kiej
14     4, 41|     swoje frasunki.~Ksiądz długo ważył jego słowa, wzdychał i w
15     4, 42|     uwierzył oczom.~- Żeś się to ważył, no, spierą cię, chudziaku,
16     4, 44|          nie odezwał, każden coś ważył w sobie, kuląc się jeno,