Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |       pułapu i mdłym żółtawym światłem rozjaśniała jasne, powichrzone
 2     1, 11|    prószyło bladym, jesiennym światłem, że ziemia błyszczała jakby
 3     1, 11| wszystek świat był przesycony światłem dogasającej jesieni i ciepłem
 4     1, 11|     ścianą, na której tknięte światłem szkła obrazów pryskały i
 5     2, 13|  lamentem przejęte, a lodowym światłem mżące - dnie trupie, że
 6     2, 16|     oczach, leciała, pryskała światłem, jarzyła się coraz bystrzej,
 7     2, 16|  wszyscy do obory, a Witek ze światłem przodem.~Krowy leżały rzędem
 8     2, 16|   drzwi na rozcież wywarte, a światłem buchające, naród zaś płynął
 9     2, 19|       jedno okno nie błyskało światłem, ni pies nie zaszczekał,
10     3, 26|       świętą przy trumnie, ze światłem i pokropieniem choćby w
11     3, 34|       w asyście szli pobok ze światłem, zaś baldach niesły gospodarze,
12     4, 37| nieboszczykowi włosy i targał światłem ostatniej świecy.~Nie poruszył
13     4, 37| organistą, przyszli braccy ze światłem i ludzi zebrało się też
14     4, 38|    młynarzowe okna, buchające światłem, gwarami a brzękiem talerzy.~
15     4, 46|      rzuciły cienie przesiane światłem, lelki cichym, krętym lotem
16     4, 48| pieski.~Jasio przyklęknął pod światłem i tak się był gorąco oddał