Tom, Rozdzial

 1     2, 22| rzewliwą a mieniącą, jakoby kto rosy suł po owych pajęczynach,
 2     2, 25|     drzewa nawet skrzyły się od rosy nieobeschłej, a pola, pobrużdżone
 3     3, 26|   całkiem drętwa, tyle jeno, co rosy kapały rzęsiście z drzew
 4     3, 26|    cichuśki powiał od lasów, aż rosy potrzęsły się z drzew.~Aż
 5     3, 27|         szrony się zaiskrzyły i rosy jęły skapywać z drzew; wiater
 6     3, 27|       pęk wilgotnych jeszcze od rosy złotakowych rózeg osypanych
 7     3, 30|       zakolebały się cichuśko i rosy kiej łzy posypały się na
 8     3, 32|         twarz na wiater i na te rosy skapujące z obsychających
 9     3, 33|        i senne rzęsy, a lśniące rosy sypały się gradem perlistym.~
10     3, 33|        słońce grało we wodach i rosy skapywały z dachów sperlonymi
11     3, 36|  zagrały brzaskami w powietrzu, rosy skapywały z drzew, ptaki
12     4, 37|   rzeźwe, chłodnawe i pachnące, rosy kapały obficie za leda powiewem,
13     4, 37|         drzewa, to posypały się rosy niby tym żalnym, cichym
14     4, 40|       mokradła siwe jeszczek od rosy i mgieł opadających. Torfiaste
15     4, 41|       miała jakby schrypniętyod rosy.~- Mogłem się to księdzu
16     4, 42|      szeroko rozlane, a siwe od rosy zboża trącały go rozruchanymi