Tom, Rozdzial

 1     1, 12|        niźli dochtora! Cóż ja ci poredzę? Co? Zamówiłabym, okadziła,
 2     2, 22|   Prowadź do chałupy, może ci co poredzę, służebnico wierna.~Obejrzała
 3     3, 27|    poredzicie wszystkiemu...~- A poredzę, poredzę! - szepnęła z mocą
 4     3, 27|      wszystkiemu...~- A poredzę, poredzę! - szepnęła z mocą i oczy
 5     3, 28| rozwodząc ręce z rozpaczą.~- Nie poredzę ci, żebym i z duszy chciała:
 6     3, 32|          wpodle drepcą? - bo nie poredzę po samym głosie rozeznać?!~-
 7     3, 33|         tutaj niczego złożyć nie poredzę: same jakieś kulasy i wykrętasy,
 8     3, 33|     stawiajcie, ja z próchna nie poredzę - rzucił gniewnie naciągając
 9     3, 33|       Schowajcie sobie! Jakoś se poredzę.~- Weźcie, dyć jeszcze z
10     3, 33|        Jakże, robocie żadnej nie poredzę, nawet za gąskami nie wydążę.
11     4, 40|        powieda: baby się jeszcze poredzę; zaś trzeci zaczyna skamłać,
12     4, 41|       nie rozglądasz.~- A cóż to poredzę?~- Trzeba by jednak coś
13     4, 43|         bo ja się już ruchać nie poredzę! - zaskarżyła się boleśnie,
14     4, 45|         naucznie, że niczego nie poredzę wyrozumieć!~- Chcielibyście! -
15     4, 46|             Dyć słyszę; jeno nie poredzę wymiarkować, o co sprawa! -
16     4, 47|   padając mu do nóg.~- Cóż ja ci poredzę, sieroto, co? - jąkał bezradnie.~