Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        się, umie pono wełniaki i płótno tkać, zasadzę ją i niechta
 2     2, 14|        zwieszała się od belek, a płótno grubachnymi wałami leżało
 3     2, 20|    drugiej stronie, bo tam tkała płótno Dominikowa przy lampce,
 4     2, 24|        wyprostowany, pobladły na płótno i ledwie dychający, gdyż
 5     2, 25|        twarz całą, blady był jak płótno i zupełnie podobny do trupa.~
 6     3, 33|         jeno Jagustynka z Józką: płótno zmoczone rozpościerały w
 7     3, 33| przycisnęłam, a wiatru nie było! Płótno cieniuśkie, paczesne, że
 8     3, 33|       nie dojrzała!... ~- Boś mi płótno ukradła! - wrzasnęła.~-
 9     3, 33|           widzisz go, sameś może płótno wzion la jakiej kochanicy
10     4, 37|   śniegowa.~Niebo zajaśniało jak płótno na bielnikach, gdy je słońce
11     4, 37|       chleba, obwinięty w czyste płótno, Pietrek zebrał krótko lejce,
12     4, 39|        wargach, ale pobielała na płótno, bo ją te ostatnie słowa
13     4, 41|      poleciała.~- Spojrzyj ta na płótno, czy wyschło, a z powrotem
14     4, 41|         podam do sądu! Zapłać za płótno, co mi je zwiesną podarła
15     4, 45|       stawem z Płoszkową bielącą płótno; odwiedził chorą Józkę;
16     4, 48|    zawołał lękliwie.~Pobladła na płótno i stanęła kiej wryta, zaledwie