Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |       Hanka pokarmiała dziecko, bo płakać poczęło, a Antek skręcił
 2     1, 7 |              że w końcu aż się jej płakać chciało z tej jakiejś dziwnej
 3     1, 12|           modlić się a wzdychać, a płakać z radości i weselić się
 4     2, 14|        strasznie bolesna, że nawet płakać nie mogła, nie miała sił,
 5     2, 14|          nie jest! Opuści to ręce, płakać będzie i wyrzekać, kiej
 6     2, 19|   brakowało, a zarazem chciało się płakać i śmiać, i krzykać, i tulić,
 7     2, 21| dziadówkami, jak Filipka, stawa, a płakać nie będzie ni żalić się
 8     2, 23|       stronie.~Naraz Jagna zaczęła płakać.~Co ci to?~Abo to wiem?...
 9     2, 24|         krzyżu Pan, Stwórca nieba,~Płakać za grzechy, człowiecze,
10     2, 25|         tak mroczno na świecie, że płakać się ano chciało z tęskności
11     2, 25|        łzami, że zachciało się jej płakać przed nim a przepraszać,
12     3, 27|   roztrzęsiona w sobie, że jej się płakać chciało. Juści, że przestał
13     3, 30|   dzieciątko w nim grzebie! Prosto płakać, co się to z człowieka zrobiło! -
14     3, 30|      bezwolnie i ledwie ją niesły. Płakać się jej chciało, śpiewać,
15     4, 37|            bardzo wyrozumieli, ale płakać się wszystkim chciało kiej
16     4, 49|        sfrasowani, jaże niejednemu płakać się chciało z markotności.~-