Tom, Rozdzial

 1     1, 12|      poleciały kieby z rozprutej pierzyny, bo Łapa nie żałował sobie
 2     1, 12|     krowę i przewieźli skrzynkę, pierzyny i statki różne, jakie w
 3     2, 15|     warzy mleko, to herbatę i do pierzyny jej nosi.. - mówili, że
 4     2, 16|        Juści, staremu żal puścić pierzyny na taki mróz.~- Nie dlatego,
 5     2, 21| nakarmione do syta, poobtulane w pierzyny, znowu zasnęły, Hanka siadła
 6     2, 24|      powiadali, że zakopał się w pierzyny i śpi, jedna tylko Józka,
 7     3, 26|          po sadach wietrzące się pierzyny, to jeno ogarniała oczyma
 8     3, 26|     wiano śmiertelne...~Juści... pierzyny nie było... a nową całkiem
 9     3, 29| toczeniem bochenków, otulaniem w pierzyny dzież i niecek z ciastem,
10     3, 32|        tłuste jadło narządzają i pierzyny grzeją...~- Prześmiewacie,
11     3, 33|          chrapał rozgłośnie spod pierzyny. Z nieśmiałością przesunęła
12     3, 33|          organista krzyczał spod pierzyny na Michała.~Tereska oddała
13     3, 33|   Mateusz się znarowił do twojej pierzyny, ale przeciek nie przyrósł,
14     3, 33|          mają la mnie za krótkie pierzyny.~Gruchnęli śmiechem, jaże
15     3, 33|        Ludzie by nie gadali... a pierzyny nie potrza by oddawać...
16     4, 39|          może chcecie i kiecki a pierzyny też podzielić między siebie,